Mία από τις δυνατότερες στιγμές της νιότης με βρήκε σκυμένο έξω από μια βάρκα να κοιτάζω τον ρηχό βυθό κάτω από το κάθετο φως ενός αδήριτου ήλιου. Οι όγκοι των βράχων, των βοτσάλων, των φυτών και των μικρών ζώων αναδύονταν μονοχρωματικά σε τόνους του σκούρου γαλάζιου σαν σχέδιο με μολύβι σε προετοιμασμένο χαρτί, μια αυστηρή ομορφιά. Η βάρκα γλύστρησε κάτω από μια πέτρινη στέγη, μπήκε σε μια θαλασσινή σπηλιά με πολλά ανοίγματα απ’ όπου το φως διαχεόταν λοξά στο ήρεμο νερό.
Το σεμνό σχέδιο μετατράπηκε σε μια οργιαστική ακουαρέλα, κορεσμένα χρώματα μάχονταν το ένα το άλλο με ακραίες χειρονομίες, ο ανασασμός της ζωής και του κύματος μέσα στο γαλάζιο έγινεμια ομοβροντία κίτρινου, ροζ και βαθυκόκκινου. Ένα ατύχημα του φωτός ξεκλείδωσε τη μαγεία της θάλασσας.
Η τέχνη της κεραμικής απαιτεί πολύ περισσότερο από ένα ατύχημα για να διαπραγματευτεί το χρώμα με εξίσου οργιαστικό τρόπο. Τα ρόδινα λέπια, οι πορφυρές ουρές, οι κίτρινες αυλακώσεις στον υδάτινο κήπο της Μαρίτσας Τραυλού κρύβουν χρόνια πειραματισμού και προσπάθειας, αλλεπάλληλες δοκιμές με δύσκολες τεχνικές και  απαιτητικά  υλικά.  Η  πειθαρχία  που  υπαγορεύουν  η  διάφανη πορσελάνη και η σκληρή λιθοκέραμος, οι υψηλότατες θερμοκρασίες όπτησης  αλλά  και  η  δεξιοτεχνία  στο  πλάσιμο,  παραδίδονται  στα έργα αυτά σε μια αιφνίδια στιγμή χαράς, σε έναν αέναο εορτασμό χρωμάτων ξεκλειδωμένων μέσα σε μια θαλασσινή σπηλιά.
Θα  ήθελα  εκ  μέρους  της  Διοικητικής  Επιτροπής  του  Μουσείου Μπενάκη και της Εκτελεστικής Επιτροπής του Ιδρύματος να συγχαρώ  την  καλλιτέχνιδα,  Μαρίτσα  Τραυλού,  και  να  ευχαριστήσω θερμά  τον  επιμελητή,  Τάκη  Μαυρωτά,  για  την  πραγματοποίηση αυτής της χαρμόσυνης έκθεσης.
Γιώργης Μαγγίνης
Μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής
Μουσείο Μπενάκη